Το 2013 ανεβαίνοντας στο βουνό, υπήρχε διάχυτος εκνευρισμός στην παρέα, χωρίς προφανή λόγο.
Η χαρά της εξέλιξης είχε δώσει τη θέση της στην πλήξη της στασιμότητας. Η ερώτηση που κυριαρχούσε ήταν μια και συγκεκριμένη. «Είναι το συναίσθημα αυτό που νιώθουμε εφάμιλλο της δραστηριότητας που πάμε να κάνουμε;», εννοώντας βέβαια το σκι.
Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. «Όχι».
Εκείνη τη στιγμή ένας κύκλος μόλις είχε κλείσει και περάσει στην ιστορία.
Κι όταν κάτι κλείνει, κάτι καινούριο παίρνει τη θέση του.
Δυο χρόνια μετά, μια ομάδα ανθρώπων περίμενε να συναντηθεί τυχαία (ή μήπως όχι) για να συμμετέχει σε κάτι, που τη στιγμή εκείνη κανείς μας δε γνώριζε.
Μέχρι τότε, υπήρχε ένα σύστημα, ένας άνθρωπος που αναζητούσε την εξέλιξη..
..και άλλοι που ξεκινούσαν μια καινούρια περιπέτεια.
Όλα ασύνδετα μέχρι που αυτά μπήκαν σε μια σειρά με σκοπό να βρούμε το χαμένο μας συναίσθημα, με στόχο την εξέλιξη.
Ατέλειωτες ώρες μοναχικής μελέτης..
..μέσα σε ένα τροχόσπιτο, μετατράπηκαν σε πολλές ώρες προπόνησης.
Σάββατο με Σάββατο, σαιζόν με τη σαιζόν, τα κομμάτια του παζλ ενωνονταν, η προσμονή μετατρεπόταν άλλοτε σε ικανοποίηση, άλλοτε σε απογοήτευση.
Οι καταστάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη..
..δημιουργώντας μια ροή στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Το Flow Ski Training System, είχε μόλις γεννηθεί.
